Zrealizowany w 1991 roku film jest jednym z bardzo niewielu fabularnych filmów, który jest w pełni poświęcony żeglarstwu i rywalizacji na wodzie. W środowisku żeglarskim wciąż uchodzi za najlepszą kinową produkcję pokazującą piękno klasycznych regatowych jachtów.
Fabuła filmu luźno nawiązuje do prawdziwych wydarzeń z historii regat o Puchar Ameryki, gdy w 1983 roku Stany Zjednoczone przegrały Puchar na rzecz Australii.
Film opowiada historię młodego żeglarza Willa Parkera (w tej roli Matthew Modine) który marzy o starcie w tych regatach. Dostaje on wymarzoną szansę i staje się członkiem załogi na amerykańskim jachcie broniącym Puchar, jednak z powodu popełnionego przez niego błędu Ameryka traci to żeglarskie trofeum. Will postanawia zrobić wszystko, by go odzyskać.
Will podejmuje decyzję o odzyskaniu Pucharu. Z pomocą swojej partnerki – Kate Bass i grupy zapaleńców, bez wsparcia sponsorów rozpoczyna na pustyni budowę jachtu. Ostatecznie mimo wielu trudności udaje mu się zwodować jacht i wystartować w kolejnych regatach o Puchar Ameryki. Ponownie w decydujących momentach wyścigów następują zwroty akcji – łamią się maszty, narastają napięcia interpersonalne, do gry wraca stary kapitan Morgan Weld.
Główną rolę kobiecą w filmie, partnerkę Willa, gra Jennifer Gray, znana dobrze polskim widzom ze słynnego w latach 80. filmu Dirty Dancing.
Autorzy filmu, żeby bardziej uwiarygodnić pokazywaną w filmie historię, zaangażowali do udziału w nim prawdziwą postać, związaną z żeglarskim światem i regatami o Puchar.
Jest to Nowozelandczyk Peter Montgomery, znany w świecie żeglarskim jako „głos Pucharu Ameryki”. Montgomery przez wiele lat był komentatorem najważniejszych wydarzeń żeglarskich na całym świecie. Relacjonował jedenaście edycji regat o Puchar, jedenaście edycji wokółziemskich regat Whitbread/ Volvo Ocean Race i dziewięć igrzysk olimpijskich w żeglarstwie. Gdy w 1995 roku, Amerykanie po raz kolejny przegrali Puchar, tym razem na rzecz Nowozelandczyków którym przewodził Sir Peter Blake, Peter Montgomery zasłynął powiedzeniem „The America’s Cup is now New Zealand’s Cup”
Historia pokazana w filmie może się wydawać dość stereotypowa (i z tego powodu film miał wiele krytycznych opinii) , natomiast film zachwyca zdjęciami na wodzie. Rywalizujące jachty podziwiają nie tylko żeglarze. Sekwencje zdjęć na wodzie były realizowane w dwóch bardzo „żeglarskich” miejscach na świecie: na Rhode Island na wschodnim wybrzeżu USA oraz we Fremantle w Australii. Ich autorem jest John Toll, który niedługo później został dwukrotnie zdobywcą Oskara za zdjęcia do takich filmowych dzieł jak „Wichry namiętności” oraz „Braveheart”.
Film miał polską premierę w kinach w 1992 roku. Od tamtego czasu nie był pokazywany na dużym ekranie.